T.C.
YARGITAY
Hukuk Genel Kurulu
ESAS NO : 2020/14-567
KARAR NO : 2020/1004
T Ü R K M İ L L E T İ A D I N A
Y A R G I T A Y İ L A M I
İNCELENEN KARARIN
MAHKEMESİ : İstanbul 2. Asliye Hukuk Mahkemesi
KARAR DÜZELTME İSTEYENLER : 1- A.., 2- M.İ.T. vekilleri Av. D.K.
3- M.Z.D.T.vekilleri Av. T.I., Av. B.B.
KARŞI TARAF : S.D.T. vekilleri Av. M.İ., Av. Ç.Y.
Taraflar arasındaki “mülkiyetin tespiti” davasından dolayı, bozma kararı üzerine direnme yoluyla İstanbul 2. Asliye Hukuk Mahkemesince verilen 25.04.2019 tarihli ve 2018/401 E, 2019/91 K. sayılı kararın bozulmasını kapsayan ve Yargıtay Hukuk Genel Kurulundan çıkan 04.03.2020 tarihli ve 2019/14-672 E, 2020/244 K. sayılı kararın, karar düzeltme yoluyla incelenmesi davalılar Ayten T. ve Mustafa İsmet T. vekili ile davalı Meserret Zeynep Demet T. vekili tarafından ayrı ayrı verilen dilekçeler ile istenilmiş olmakla Hukuk Genel Kurulunca dilekçeler, düzeltilmesi istenen karar ve dosyadaki ilgili bütün belgeler okunduktan sonra gereği görüşüldü:
Davalılar Ayten T. ve Mustafa İsmet T. vekili karar düzeltme dilekçesinde; “…İstanbul 9. Asliye Ceza Mahkemesinin EK’de sunacağımız gerekçeli karar ve dosya kapsamındaki tarafların ifadeleri yeni elde edilmiş olması sebebi ile ilk defa Sayın YHGK’na sunmaktayız. Bu dava dosyasının bu safhada sunulması müvekkillerin kusurundan kaynaklanmamakla birlikte yeni elde edilmeleri sebebi ile işbu Karar Düzeltme safhasında sunulmaktadır…” şeklinde beyan ile miras taksiminin yapıldığı iddiasıyla karar düzeltme dilekçesi ekinde İstanbul 9. Asliye Ceza Mahkemesinin 1975/1.9 E, 1975/6.6 K. sayılı beraat kararı ve İstanbul Cumhuriyet Savcılığının 1975/2..7 nolu iddianamesi, anne Fatma Meliha T.’un 26.10.1974 tarihli ifadesi, küçük kardeş (davacı) Salih Demir T.’un 26.10.1974 tarihli ifadesi, ağabey (davalıların murisi) Kayahan Kadir T.’un 30.01.1975 tarihli ifade tutanağı fotokopilerini sunmuştur.
Davacı Salih Demir T. vekili 24.09.2020 tarihli karar düzeltmeye cevap dilekçesinde; davalı tarafın yargılamanın bu aşamasına kadar sunmadığı birtakım belgeleri karar düzeltme aşamasında sunmasının açıkça savunmanın genişletilmesi yasağının ihlali olduğunu ve anılan belgelerin, uyuşmazlığın çözümüne etkili olmayıp, sunulmasına muvafakatlerinin olmadığını beyan etmiştir.
Hâl böyle olunca, Hukuk Genel Kurulunun bozma kararında yer alan açıklamalara göre ve ayrıca taraflarca hazırlama ilkesinin geçerli olduğu eldeki davada, kural olarak yargılama aşamasında dayanılıp sunulmayan delillerin temyiz veya karar düzeltme aşamasında sunulamayacağı, sunulmuş olsalar bile bu aşamalardaki incelemeler sırasında dikkate alınamayacağına yönelik Yargıtayın kararlılık kazanmış uygulaması gözönüne alındığında; davalılar Ayten T. ve Mustafa İsmet T. vekilinin 6217 sayılı Kanun’un 30. maddesi ile 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’na eklenen geçici madde 3 atfıyla uygulanmakta olan 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu’nun 440. maddesinde sayılan sebeplerden hiçbirine uygun olmayan karar düzeltme isteminin ilave gerekçeler ile REDDİNE, yine 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu’nun 440. maddesinde sayılan sebeplerden hiçbirine uygun olmayan davalı Meserret Zeynep Demet T. vekilinin karar düzeltme isteminin REDDİNE,
Aynı Kanunun 442/3. ve 4421 sayılı Kanunun 4/b-1 maddeleri gereğince takdiren 450 TL para cezasının karar düzeltme isteyenlerden ayrı ayrı alınarak Hazineye gelir kaydedilmesine,
Gerekli karar düzeltme harcı peşin alındığından başka harç alınmasına yer olmadığına, 08.12.2020 tarihinde oy çokluğu ile kesin olarak karar verildi.
