T.C.
YARGITAY
11. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2020/1938
KARAR NO : 2021/3133
Y A R G I T A Y İ L A M I
MAHKEMESİ : KAVAK ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ
TARİHİ : 30.06.2016
NUMARASI : 2008/87 - 2016/240
DAVACILAR : 1- B.Ö.
2- Ü.Ö.
VEKİLİ : AV. H.A.
DAVALILAR : 1- M. TURİZM SEY TİC AŞ.
VEKİLİ : AV. D.B.
2- Z.G.
3- N.B.
4- K.D.
İHBAR OLUNANLAR : 1- A.O. SİGORTA AŞ.
VEKİLİ : AV. E.Ü.
2- G. SİGORTA AŞ.
TÜRK MİLLETİ ADINA
Taraflar arasında görülen davada Kavak Asliye Hukuk Mahkemesince bozmaya uyularak verilen 30.06.2016 tarih ve 2008/87 E. - 2016/240 K. sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacılar vekili ve davalı Zeki G. tarafından istenildiği ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi Ayşe Yıldırım Dingil tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacılar vekili, müvekkilleri Ümiye ve Birol'un 07/09/2003 tarihinde M. Turizm Seyahat'a ait 07 LH 3.0 plakalı otobüsün karıştığı Samsun Ankara karayolunda meydana gelen trafik kazası neticesinde yaralandıklarını, söz konusu tarihten itibaren süren tedavileri neticesinde eski sağlıklarına kavuşamayan müvekkillerin maddi ve manevi anlamda mağdur olduklarını ileri sürerek fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydıyla her bir davacı için ayrı ayrı olmak üzere şimdilik 1.000,00 TL maddi, 10.000,00 TL manevi tazminatın davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı M. Turizm Seyahat Ltd. Şti vekili, müvekkilinin kazanın oluşumunda kusurunun bulunmadığını savunarak davanın reddini istemiştir.
Diğer davalılar, davanın reddini istemişlerdir.
Mahkemece iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre; 07/09/2003 tarihinde davalılardan M. Turizm seyahate ait sürücüsünün davalı Nihat B. olan 07 LH 3.0 plakalı araç ile davalılardan sürücüsü Zeki G. olan 08 AR 3.8 plakalı araç ve yine davalılardan sürücüsü Kadir D. olan 34 P.P 49 plakalı araçların karıştığı trafik kazası neticesinde davacıların yaralandıkları, alınan kusur raporunda davalı Zeki G.'ün tam kusurlu olduğu, diğer araç sürücülerinin herhangi bir kusurunun bulunmadığı, davacı Birol Ö.'ın iş ve güçten kalma zararı ile genel vücut çalışma gücü kaybı zararının davacı tarafça ispat edilemediği, yaşanan trafik kazası nedeniyle her iki davacının yaşadıkları acı ve elem nedeniyle manevi tazminat talep edebilecekleri gerekçesiyle davanın kısmen kabulü ile, davacı Ümiye Ö. için 745,83 TL maddi, 6.000,00 TL manevi tazminatın dava tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalılardan alınarak davacı Ümiye Ö.'a verilmesine, davacı Birol Ö. yönünden maddi tazminat talebinin reddine, davacı Birol Ö. için 3.000,00 TL manevi tazminatın dava tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalılardan müşterek ve müteselsilen alınarak davacı Birol Ö.'a verilmesine karar verilmiştir.
Kararı, davacılar vekili ve davalı Zeki G. temyiz etmiştir.
1-) Dava, haksız fiil nedeniyle maddi ve manevi tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece, yukarıda özetlenen gerekçelerle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
6100 sayılı HMK'nın 297 ve 298. maddeleri uyarınca mahkeme kararları, asgari olarak iki tarafın iddia ve savunmalarının özetlerini, incelenen maddi ve hukuki olayın özünü, mahkemeyi sonuca götüren gerekçelerin neler olduğu hususlarını ihtiva etmelidir. Anayasanın 141. maddesinin 3. fıkrası hükmü de mahkeme kararlarının gerekçeli olması gerektiğini düzenlemektedir. Dolayısıyla gerekçe, bir hükmün olmazsa olmaz unsurudur. Taraflar, ancak kararlara konulması gereken gerekçeler sayesinde hükmün hangi maddi ve hukuki nedene dayandırıldığını anlayabilirler. Ayrıca, karar aleyhine yasa yollarına başvurulduğunda da Yargıtay incelemesi sırasında gerekçe sayesinde kararın usul ve yasaya uygun olup olmadığı denetlenebilir. Diğer bir anlatımla, Yargıtay incelemesi ancak bir kararın somut olaya uygun gerekçe taşıması halinde mümkün olabilir. Öte yandan, yazılacak kararın gerekçesiyle hüküm kısmı arasında bütünsellik esastır. Başka bir anlatımla, gerekçe ile hüküm birbirine bağlı olup, çelişki bulunmaması gerekir. Nitekim, HMK’nın 298/2. maddesinde de gerekçeli kararın, tefhim edilen hüküm sonucuna aykırı olamayacağı açıkça düzenlenmiş bulunmaktadır. Yargıtay İçtihadı Birleştirme Genel Kurulu’nun 10.4.1992 gün ve 1991/7 esas 1992/4 sayılı kararında da kısa karar ile gerekçeli kararın çelişik bulunmasının bozma nedeni sayılacağı içtihat edilmiştir.
Somut olayda, mahkemece, hükmün gerekçe kısmında, kusur raporuna göre trafik kazasının meydana gelmesinde davalılardan Zeki G.'ün tam ve asli kusurlu (8/8) olduğu, diğer davalılar Kadir D. ile M. Turizm Seyahat Ltd. Şti.'nin işleteni olduğu otobüsün sürücüsü Nihat B.'ün kusursuz oldukları kabul edildikten sonra, hüküm fıkrasında davacılar lehine hükmedilen maddi ve manevi tazminatların davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsiline karar verilmek suretiyle gerekçe ve hüküm arasında çelişki oluşturulduğu, anlaşıldığından hükmün anılan nedenle re'sen bozulması gerekmiştir.
2-) Kabule göre de; mahkemece davada taraf sıfatı bulunmayan, fer'i veya asli müdahale talebi de bulunmayan ihbar olunan A.O. Sigorta A.Ş. lehine vekalet ücretine hükmedilmesi de doğru olmamıştır.
3) Bozma sebep ve şekline göre, davacılar vekili ile davalı Zeki G.'ün temyiz itirazlarının incelenmesine şimdilik gerek görülmemiştir.
SONUÇ : Yukarıda (1) ve (2) nolu bentte açıklanan nedenlerle hükmün re'sen BOZULMASINA, (3) nolu bentte açıklanan nedenlerle davacılar vekili ile davalı Zeki G.'ün temyiz itirazlarının incelenmesine şimdilik yer olmadığına, ödedikleri peşin temyiz harcının istekleri halinde temyiz edenlere iadesine, 31.03.2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.
Başkan Vekili Üye Üye Üye Üye
Ayşe ALBAYRAK A. TUNCAY E. S. BAYDAR Dr. O. SEKMEN Ş. KAZDAL
DOĞAN
