.jpg)
T.C.
YARGITAY
Hukuk Genel Kurulu
ESAS NO : 2013/18-1466
KARAR NO : 2015/42
Y A R G I T A Y İ L A M I
İNCELENEN KARARIN
MAHKEMESİ : Manisa 2. Sulh Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 02/04/2013
NUMARASI : 2013/93-2013/284
DAVACI : E.S. vekili Av. M.N.
DAVALI : A.D. vekili Av. Z.K.
Taraflar arasındaki “eski hale getirme” davasından dolayı yapılan yargılama sonunda; Manisa 2. Sulh Hukuk Mahkemesince davanın kısmen kabulüne dair verilen 14.06.2012 gün ve 2011/1084 E. 2012/537 K. sayılı kararın incelenmesi taraf vekillerince istenilmesi üzerine, Yargıtay 18. Hukuk Dairesi’nin 22.11.2012 gün ve 2012/11547 E- 2012/13130 K. sayılı ilamı ile;
(...Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasal gerektirici nedenlere ve özellikle kanıtların takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre sair temyiz itirazları yerinde değildir.
Ancak;
Dosya içindeki bilgi ve belgelerden, yargılama sırasında yerinde yapılan bilirkişi incelemesi sonucu düzenlenen rapor içeriğinden; kat mülkiyeti kurulu anataşınmazda davacı ve davalı tarafın bağımsız bölüm maliki olduğu, davalı tarafından klima dış ünitesinin zemin katla 1. kat arasında bulunan zemin kata ait kiriş sistemine monte edildiği anlaşılmaktadır. Ortak yere klima dış ünitesinin monte edilmesinin 634 Sayılı Kat Mülkiyeti Yasasının 19. maddesinin ikinci fıkrasına aykırı olduğu dikkate alınarak, mahkemece ortak yere müdahalenin önlenmesi ile klima dış ünitesinin kaldırılmasına karar verilmesi gerekirken yazılı gerekçe ile bu yönden davanın reddi yolunda hüküm kurulması doğru görülmemiştir.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsizdir....)
gerekçesi ile bozularak dosya yerine geri çevrilmekle yeniden yapılan yargılama sonunda, mahkemece önceki kararda direnilmiştir.
TEMYİZ EDEN : Davacı vekili
HUKUK GENEL KURULU KARARI
Hukuk Genel Kurulunca incelenerek direnme kararının süresinde temyiz edildiği anlaşıldıktan ve dosyadaki kağıtlar okunduktan sonra gereği görüşüldü:
Dava, 634 sayılı Kat Mülkiyeti Kanunu’na dayalı el atmanın önlenmesi ve eski hale getirme istemine ilişkindir.
Davacı, davalıya ait dairenin balkon ve pencerelerine yapılan demir parmaklıkların, Belediyece yapılan uyarıya rağmen 634 sayılı Kat Mülkiyeti Kanunu’na uygun hale getirilmediği gibi, davalı tarafından klima motorunun da apartmanın ortak alanına konulduğunu ve kaldırılması gerektiğini ileri sürerek, davalının ortak yere haksız müdahalesinin önlenmesini; balkon ve pencerelere yapılan demir parmaklıkların 634 sayılı Yasa’ya uygun hale getirilmesini; davalıya ait klima motorunun ortak yerden kaldırılmasına karar verilerek eski hale getirilmesini istemiştir.
Davalı vekili, kat maliklerinin 4/5’inin rızasının bulunduğunu, demir parmaklıkların güvenlik nedeniyle yapıldığını, üç yıl sonra dava açılmasının iyi niyetli olmadığını bildirerek, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, davalı tarafından ibraz edilen yazılı belge ile klima motorunun apartmana ait dış bölüme takılmasına ve hırsızlık olayları sebebi ile pencere ve balkon kapılarına demir parmaklık takılmasına kat maliklerinden 5 kişinin yazılı izin verdiği, dinlenen tanık beyanlarına göre, her ne kadar balkon ve pencere demirlerine izin verilmiş ise de, bu demirlerin bombeli olmaksızın ve dıştan değil camın etrafından yapılması şartı ile yazılı belgenin imzalandığı, ancak rızanın sözlü olarak daha öncesinde verilmiş olduğu halde yazılı belgenin dava açıldıktan sonra alındığının beyan edildiği, bilirkişi raporu ile davalının taşınmazına taktırmış olduğu demirlerin bu haliyle alınan yazılı belgeye aykırı olduğunun tespit edildiği, demirlerin bombeli ve yatay basamak olmaksızın yapılarak alınan karara uygun hale getirilebileceği sonucuna ulaşıldığı gerekçesi ile davanın kısmen kabulüne, davalıya ait taşınmazda balkon ve pencerelere takılmış demirlerin sökülerek, balkonların iç tarafına pencere ve kapı merkezlerine yatay bağlantısı olmayan düz ve dikey demir parmaklık takılması sureti ile müdahalenin men’ine, klima motorunun sökülmesine ilişkin talebin reddine karar verilmiştir.
Tarafların temyizi üzerine hüküm Özel Dairece, yukarıya metni aynen alınan ilamda belirtilen gerekçe ile bozulmuştur.
Yerel Mahkemece, davalının gerek pencere ve balkon demirlerinin yapılması için, gerekse klima motorunun dış cepheye takılması için yasada aranan beşte dörtlük çoğunluğu sağlayarak kat maliklerinden izin aldığı, davacının, bu belgenin her ne kadar yasal yeterlilik sayısına uygun olarak düzenlenmişse de, davalının yasaya aykırı ve davaya konu edilen eylemlerinden sonra belge oluşturulmak suretiyle izin alındığını, bu sebeple geçerli olmadığını savunduğunu, bozma ilamında Mahkemenin de kabulünde olduğu gibi verilen rıza hilafına yapılmış olan demir parmaklıkların ve balkon demirlerinin kat maliklerinin rızasına uygun şekilde yapılmak sureti ile var olan müdahalenin men-i kararının temyizine ilişkin talebi reddetmekle, kat maliklerinin vermiş olduğu yazılı izni uygun bulduğunu, yazılı iznin kapsamında klima motorunun apartmanın dış cephesine takılmasının da bulunduğunu, böyle olunca, kat malikleri tarafından davalıya verilen izin iradesini ayırmak sureti ile pencere, balkon demirleri ve parmaklıkları için yeterli görüp, klima dış ünitesi için ise yeterli ve geçerli görmemek, 634 sayılı Kat Mülkiyeti Kanunu’nun 19/2. maddesinde kat malikinin anagayrimenkulün ortak yerlerinde değişiklik ve tesis yapabilmesine imkan tanıyan, tüm maliklerin beşte dördünün izninin aranmasına ilişkin yasa hükmüne aykırılık teşkil edeceğini, Mahkemece iznin kapsamı çerçevesinde davalının müdahalesinin men-i ile eski hale getirmeye ilişkin verilen karara yönelik temyiz itirazları reddedilmekle, iznin yasal olduğunun kabulü gerektiği, hal böyle iken, KMK’ nun 19/2. maddesi uyarınca alınmış yasal iznin yok sayılması ile klima motorunun dış üniteye takılmasına ilişkin eylemin KMK' nun 19/2. maddesine aykırılık teşkil ettiğinin kabulünün mümkün bulunmayacağı, aksi durumun kararın ve kabulün kendi içinde çelişmesi durumunu yaratacağı, hukuka ve adalete güvenin sarsılabileceği sonuç ve kanaati ile davacı tarafından davalı aleyhine açılan kat maliki olunan ortak taşınmazın, dış ünitesine davalı tarafından klima motoru takılması sureti ile yapıldığı iddia edilen müdahalenin men-ine dair davanın reddi gerektiği gerekçesi ile direnilmiştir.
Direnme kararını temyize davacı vekili getirmiştir.
Bozma ve direnme kararının içerikleri itibariyle Hukuk Genel Kurulu önüne gelen uyuşmazlık; mahkemece klima dış ünitesinin kaldırılması isteminin de kabulünün gerekip gerekmediği noktasında toplanmaktadır.
634 sayılı Kat Mülkiyeti Kanunu'nun 19. maddesinde; “Kat malikleri, anagayrimenkulün bakımına ve mimarı durumu ile güzelliğini ve sağlamlığını titizlikle korumaya mecburdurlar.
(Değişik fıkra: 13/04/1983-2814/8 mad.;Değişik fıkra: 14/11/2007-5711 S.K./8.mad) Kat maliklerinden biri, bütün kat maliklerinin beşte dördünün yazılı rızası olmadıkça anagayrimenkulün ortak yerlerinde inşaat, onarım ve tesisler, değişik renkte dış badana veya boya yaptıramaz....”
Hükmü düzenlenmiştir.
Dosya içeriği ve toplanan delillerden; …. ada 9 nolu parsel sayılı taşınmazın “bahçeli 9 blok halinde üçer katlı betonarme kargir bina” vasfında olduğu, üzerinde 50 bağımsız bölüm bulunduğu, A blok 3 nolu bağımsız bölümün de davalı adına kayıtlı olduğu görülmektedir. Dosyaya sunulan “kat malikleri karar tutanağı” başlıklı belge ise, A blokta ikamet eden 5 bağımsız bölüm maliki tarafından imzalanmıştır. Dava konusu daire, tek parselde kurulu 9 bloklu 50 maliki olan bir taşınmazda bulunmakta olup, kat maliklerinin 50 kişi olduğu gözetildiğinde 634 sayılı Kanun’un 19/2. maddesinde belirtilen kat maliklerinin 4/5’inin yazılı rızası için aranan çoğunluğun sağlanamadığı anlaşılmaktadır.
O halde mahkemece, ortak yere klima dış ünitesinin monte edilmesinin 634 sayılı Kat Mülkiyeti Kanunu’nun 19. maddesinin ikinci fıkrasına aykırı olduğu gözetilerek söz konusu ünitenin kaldırılmasına yönelik istemin kabulüne karar verilmelidir.
Öte yandan, özellikle bodrum ve zemin katlarda bulunan bağımsız bölümlerin, balkonlarındaki kapılarla pencerelerin dış yüzeyine, yatay bağlantısı ve bombesi olmayan düz ve dikey demir parmaklık takılmasına güvenlik açısından zorunluluk bulunduğundan, diğer bir daire için tehlike oluşturmamak koşulu ile izin verilmekte olup, 634 sayılı Kanunu’nun 19/2. maddesinde düzenlenen çoğunlukla kat malikleri tarafından ayrıca bir karar alınmasına gerek bulunmamaktadır.
Açıklanan nedenlerle Hukuk Genel Kurulunca da benimsenen Özel Daire bozma ilamına uyulması gerekirken, önceki kararda direnilmesi usul ve yasaya aykırı olup, direnme kararı bozulmalıdır.
SONUÇ: Davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile, direnme kararının Özel Daire bozma kararında gösterilen nedenlerden dolayı 6217 sayılı Kanunun 30.maddesi ile 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’na eklenen “Geçici madde 3” atfıyla uygulanmakta olan 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu’nun 429.maddesi gereğince BOZULMASINA, istek halinde temyiz peşin harcının yatırana geri verilmesine, 14.01.2015 gününde oybirliği ile karar verildi.
