T.C.
YARGITAY
12. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2022/3681
KARAR NO : 2022/10969
T Ü R K M İ L L E T İ A D I N A
Y A R G I T A Y İ L A M I
İNCELENEN KARARIN
MAHKEMESİ : İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 22. Hukuk Dairesi
TARİHİ : 09/12/2021
NUMARASI : 2021/768 - 2021/3349
DAVACI : Alacaklı : .-. Bilişim Teknolojileri Danış Ve Tekn Serv. A.Ş.
DAVALI : Borçlu : V. Reklam Sanayi Ve Ticaret Limited Şirketi
Yukarıda tarih ve numarası yazılı Bölge Adliye Mahkemesince verilen kararın müddeti içinde temyizen tetkiki alacaklı tarafından istenmesi üzerine bu işle ilgili dosya daireye gönderilmiş olup, dava dosyası için Tetkik Hâkimi Kiraz Koyuncu Ceylan tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve dosya içerisindeki tüm belgeler okunup incelendikten sonra işin gereği görüşülüp düşünüldü :
03.07.2020 tarihinde başlatılan taşınır rehninin paraya çevrilmesi yolu ile takipte, alacaklının icra mahkemesine başvurusunda; borçlu hakkında mühlet kararı verilmiş ise de İİK'nun 295. maddesi uyarınca rehinli takip yapılmasının önünde yasal bir engel bulunmadığını, icra müdürlüğünce takibin itiraz halinde durdurulması gerekirken mühlet kararı bulunduğu gerekçesi ile durdurulmasının isabetsiz olduğunu ileri sürerek buna dair 25.08.2020 tarihli müdürlük kararının gerekçe yönüyle kaldırılmasını istediği, İlk Derece Mahkemesince şikayetin reddine, alacaklının istinaf başvurusunun da Bölge Adliye Mahkemesince esastan reddine karar verildiği görülmüştür.
Somut olayda, Gebze Asliye Ticaret Mahkemesi’nin konkordato konulu 2019/1121 E. sayılı dosyasında verilen 29.11.2019 tarihli geçici mühlet kararının 3. maddesinin a. bendinde “davacı şirket aleyhine 6183 sayılı Kanun’a göre yapılan takipler de dahil olmak üzere İİK’nun 206. maddesinin 1. sırasında yazılı alacaklara ilişkin takipler hariç olmak üzere hiç bir takip yapılmamasına ve yapılmış olan takiplerin durmasına” karar verildikten sonra aynı maddenin e bendinde ise “İİK’nun 206. maddesinde yer alan alacaklılar yönünden takip yapılmakla birlikte muhafaza tedbirleri alınmasının ve rehinli malın satışının önlenmesine” düzenlemesine yer verildiği, yine 02.03.2020 tarihli ara kararla 29.02.2020 tarihinden başlamak üzere 1 yıl süre ile kesin mühlet kararı verilmesine ve verilen tüm tedbirlerin devamına karar verildiği, buna göre söz konusu tedbirin rehinli takiplerin başlatılmasına engel olmayıp, rehinli malın satışının yasaklanması ile sınırlı olduğu anlaşılmıştır.
O halde, kesin mühlet kararı ile devamına karar verilen ihtiyati tedbirin, taşınır rehninin paraya çevrilmesi yolu ile takip başlatılmasına engel olmadığı nazara alınarak, icra müdürlüğünce takibin bu gerekçe ile durdurulmuş olması yerinde olmadığından, İlk Derece Mahkemesince şikayetin kabulü yerine, reddi yönünde hüküm tesisi isabetsizdir.
SONUÇ : Alacaklı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile yukarıda yazılı nedenlerle, 5311 sayılı Kanun ile değişik İİK'nun 364/2. maddesinin göndermesiyle uygulanması gereken 6100 sayılı HMK'nun 373/1. maddesi uyarınca, İstanbul Bölge Adliye Mahkemesi 22. Hukuk Dairesi'nin 09.12.2021 tarih ve 2021/768 E. - 2021/3349 K. sayılı kararının KALDIRILMASINA, İstanbul Anadolu 5. İcra Hukuk Mahkemesi'nin 28.01.2021 tarih ve 2020/478 Esas, 2021/62 karar sayılı kararının BOZULMASINA, peşin alınan harcın istek halinde iadesine, dosyanın İlk Derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin de Bölge Adliye Mahkemesine gönderilmesine, 26.10.2022 gününde oy birliği ile karar verildi.
Başkan Üye Üye Üye Üye
A. TUNCAL M. ÇAMUR S. ÖZTEMİZ M. T. UYAR A. AYAN
