T.C.
YARGITAY
6. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2022/4311
KARAR NO : 2022/5757
TÜRK MİLLETİ ADINA
KARAR
Y A R G I T A Y İ L A M I
MAHKEMESİ : Kocaeli 1. Asliye Ticaret Mahkemesi
TARİHİ : 23/02/2021
NUMARASI : 2020/498 - 2021/131
DAVACI : F. Otom Tic. San. Ltd. Şti. Vek. Av. N.Y.
DAVALILAR : 1- O. Nakliye Kiralama İç ve Dış Tic. Ltd. Şti. Vek. Av. U.Ö.
2- O. Tur. Gıda San. ve Tic. A.Ş.
- K A R A R -
Dava, eser sözleşmesinden kaynaklanan bakiye alacağın tahsili istemine ilişkindir.
Davacı vekili dava dilekçesinde özetle; müvekkili tarafından davalı O..ş Şirketine ait araçlara soğutucu satım ve montaj işinden kaynaklanan cari hesap alacakları bulunduğunu, ödeme aracı olarak verilen O...r Ltd.’nin keşideci, O...n A.Ş.’nin lehtarı olduğu 35.250,00 TL’lik çekin 30.000,00 TL’lik kısmının ödendiğini, kalan kısmının ödenmediğini belirterek davalı O..ş yönünden cari hesap alacağından kaynaklanan alacağın tahsili, diğer davalı yönünden ise bakiye çek bedelinin tahsili için yapılan icra takibine karşı, borçlunun itirazı üzerine takibin durduğunu, bu nedenle itirazın iptaline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı O..ş vekili cevap dilekçesinde özetle; alacağın zamanaşımına uğramış olduğunu, takip dayanağının farklı gösterilmesinin doğru olmadığını, her borçlu yönünden çeke dayalı olarak takip yapıldığının kabulü gerektiğini, müvekkilinin davalıya borcu bulunmadığını, 15.03.2013 tarih ve 35.250,00 TL’lik çekle ödeme yapıldığını, çekin keşideciden tam olarak tahsil edilip edilmediğini bilmediklerini, süresinde bankaya ibraz edilmemiş olduğundan karşılığı olup olmadığını bilmediklerini belirterek davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Diğer davalı süresinde cevap dilekçesi sunmamıştır.
Mahkemece bozma ilamına uyularak yapılan yargılama sonucunda davanın, davalılardan O..ş Nakliye Kiralama İç ve Dış Tic. San. Ltd. Şti. yönünden kısmen kabulü ile takibin 5.149,88 TL üzerinden devamına, 5.149,88 TL’nin %20’si oranında hesap edilecek icra inkar tazminatının davalıdan tahsili ile davacıya ödenmesine hükmedilmiştir.
Karar davalı vekilince temyiz edilmiştir.
Anılan karar dairemizin 2021/4075 Esas, 2022/1637 Karar sayılı ilamı ile temyiz isteminin süre yönünden reddine karar verilmiştir.
Davalı vekili karar düzeltme talep etmiştir.
1- Dairemizin 2021/4075 Esas, 2022/1637 Karar sayılı ilamında; mahkeme hükmünün davalı O..ş. Ltd. Şti. vekiline 16.05.2021 tarihinde tebliğ edildiği, temyiz dilekçesinin ise HUMK'un 432. maddesinin 1. fıkrası hükmünde öngörülen 15 günlük yasal süre geçirildikten sonra 01.06.2021 tarihinde verildiği, süresinden sonra yapılan temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01.06.1990 gün ve 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay'ca da temyiz isteminin reddine karar verilebileceği anlaşılmakla davalı vekilinin temyiz isteminin süreden reddine karar verilmiştir.
Davalı vekili karar düzletme dilekçesinde, temyiz dilekçesini sürenin son günü olan 31.05.2021 tarihinde sunduğunu belirterek buna ilişkin UYAP ekran görüntüsünü dilekçesine eklemiştir. Dairemizin 2022/2663 Esas, 2022/3784 Karar sayılı ilamı ile dosya mahalline geri çevrilerek davalı vekilinin 27.04.2022 tarihli karar düzletme dilekçesi ekinde bulunan “UYAP Avukat Portalı İşlem Sorgulama” ekranının görüntüsünden vekilin 31.05.2021 tarihinde iki kez evrak kaydı gerçekleştirdiği ve kaydın iki kez iptal edildiği, davalı vekilinin dilekçesinde iptallerin sistemsel bir hatadan kaynaklandığını ileri sürdüğü belirtilerek işlemlerin kim tarafından hangi nedenle yapıldığı tespit edilerek müzekkere cevabı ile birlikte gönderilmesi istenmiştir. Mahkemece geri çevirme ilamı gereği 19.08.2022 tarihli tutanak tutularak davalı vekilinin temyiz dilekçesini 31.05.2021 tarihinde gönderdiği, yazı işleri müdürü tarafından dilekçenin 01.06.2021 tarihinde sehven istinaf dilekçesi olarak kayıt edildiği, bu durumun fark edilerek başvuru dilekçesinin silinerek 01.06.2021 tarihinde temyiz dilekçesi olarak kaydedildiği, açıklanan nedenlerle başvuru dilekçesinin “iptal edildi” şeklinde göründüğü belirtilmiştir.
Geri çevirme ilamından sonra mahkemece gönderilen 19.08.2022 tarihli tutanak ile davalı vekilinin temyiz dilekçesini 15 günlük yasal süre içerisinde 31.05.2021 tarihinde verdiği bu kez yapılan incelemede anlaşıldığından, davalı vekilinin karar düzeltme isteminin kabulüne karar verilerek dairemizin 23.03.2022 tarih, 2021/4075 Esas, 2022/1637 Karar sayılı temyiz talebinin süreden reddine dair verilen ilamın KALDIRILMASINA ve davalının temyiz itirazlarının incelenmesine karar verilmiştir.
2- Davalı vekilinin temyiz itirazlarının incelenmesine gelince;
Dosyadaki yazılara ve mahkemece uyulan bozma kararı gereğince inceleme yapılarak hüküm verilmiş olmasına, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına ve bozmanın şümulü dışında kalarak kesinleşen cihetlere ait temyiz itirazlarının incelenmesinin artık mümkün olmamasına göre davalının yerinde bulunmayan temyiz itirazlarının reddiyle usul ve yasaya uygun olan hükmün ONANMASINA karar verilmiştir.
SONUÇ : Yukarıda 1. bentte açıklanan nedenlerle davalı vekilinin karar düzeltme talebinin kabulü ile dairemizin 23.03.2022 tarih, 2021/4075 Esas, 2022/1637 Karar sayılı temyiz isteminin süre yönünden reddine dair ilamının KALDIRILMASINA, 2. bent uyarınca davalı vekilinin yerinde bulunmayan temyiz itirazlarının reddiyle usul ve yasaya uygun olan hükmün ONANMASINA, peşin alınan karar düzeltme harcının istek halinde davalı O..ş Nakliye Kiralama İç ve Dış Tic. Ltd. Şti.'ye iadesine, aşağıda yazılı onama harcının temyiz eden davalı O..ş Nakliye Kiralama İç ve Dış Tic. Ltd. Şti.'den alınmasına, karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 08.12.2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.
Başkan Üye Üye Üye Üye
M. KIYAK B. SONER B. AYDOĞAN M. COŞKUN M. ÖZDEMİR
BİLGİ : “Sürenin hesaplanmasında UYAP ekran görüntüleri ve tarafça sunulan işlem kaydı örneği esas alınır” şeklindeki Yargıtay 9. Hukuk Dairesi’nin 18 Ocak 2018 tarihli kararı için bkz.
“Sonra kaydedilen istinaf dilekçesinin harçların yatırıldığı tarihte mahkemeye sunulmuş olduğunun ispatı taraftan beklenemez” şeklindeki Yargıtay Hukuk Genel Kurulu’nun 07 Nisan 2022 tarihli kararı için bkz.
